Wil Hartog:''Het was wat dat betreft alleen maar remmen en gas geven''

Door: Rick Storms - 09 Februari 2023

De witte reus (wil Hartog) op zijn Suzuki waarmee hij de TT van Assen won in 1977

Interview met Wil Hartog

Het is vandaag ondenkbaar in de MotoGP, maar in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw kon je als privérijder op een productieracer nog een rol spelen in de Grand Prix-races en zelfs ook nog winnen. Zo ook Wil Hartog. Hij is misschien wel een van de bekendste Nederlandse rijders uit de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw, samen met Jack Middelburg en Boet van Dulmen. In zijn carrière behaalde hij 6 GP overwinningen en 7 podiums, een succesvolle coureur. Zoals veel beroemde rijders uit Nederland is Wil Hartog zijn oorsprong via de wegraces uit de jaren '70. Voordat Hartog internationaal ging rijden reed hij diverse races voor de NMB. Via hier reedt hij ook op het Allee-circuit in Wijnandsrade. Hier stond hij 2x op het podium, maar won helaas nooit. Echter hebben deze straatraces hem geholpen om beter te presteren op de alom bekende circuits zoals Assen, Spa etc.

Onverwachts op een maandagmiddag krijg ik een telefoontje van dhr. Hartog, nadat ik een tijdje ervoor contact heb gelegd met zijn ex-monteur. Zodra ik mij voorstel en hem vraag over Wijnandsrade, schiet Hartog in de lach. Hij zegt meteen: ''Het was wat dat betreft alleen maar remmen en gas geven, meer was het niet. Er was weinig te sturen en dan had je ook geen kans dat er in de bochten, want er stonden hekken en wat bomen, je ingehaald kon worden. Dus het was in die zin niet racen zonder risico.'' Omdat het hoekig was, kon je alleen passeren door middel van uit-rem-acties. Hartog vertelt verder: "Een echt goed circuit om te racen was het niet." (je zou het kunnen vergelijken met een soort Monaco). Maar de omgeving was wel weer prachtig.''

Hartog vertelt: ''Zoals ik altijd zelf zeg, je kunt overal racen, zolang je een gas en rempedaal in je handen hebt.'' Hiermee duidt Hartog de vele stratencircuits aan, die toentertijd als paddenstoelen uit de grond schoten. Ieder gerespecteerd dorp had een race of eentje in de buurt. Hartog vertelt verder: ''Je moet je kunnen aanpassen in mogelijkheden en absoluut bij de grens vandaan blijven''. Het is dan ook weleens een paar keer fout gegaan in Wijnandsrade. Gelukkig was de heer Hartog er die races niet bij, aangezien hij toen al internationaal reed. Hartog: ''Door dat (circuit Wijnandsrade) leerde wij wel racen en daardoor hebben Boet, Jack en ik ook de mogelijkheid gekregen om uiteindelijk internationaal een Grand Prix te winnen.''

Het welbekende trio in actie: (2) Jack Middelburg, (3) Wil Hartog en (1) Boet van Dulmen

Begin van zijn carrière

Als ik zeg dat het een mooie opstap is geweest reageert Hartog met het volgende: ''Ja, het waren bijzondere circuits en daarbij kon je op een andere manier leren racen dan dat de Engelse en Amerikanen dat deden.'' Bij de vraag of Hartog de bijzondere omgeving nog kan herinneren moet hij helaas bekennen dat hij niet meer weet hoe het circuit er uitzag. Dit komt natuurlijk omdat dit zich al bijna meer dan 50 jaar geleden heeft afgespeeld en daarbij komt ook nog eens dat Hartog op heel wat (straten)circuits geracet heeft. Hartog vertelt echter wel dat hij nog eens langs Wijnandsrade is gereden. Hartog: ''Ik ben bij een concert van André Rieu geweest op het Vrijthof en heb toen overnacht in het hotel van Camille Oostwegel te Houthem, Valkenburg. En toen ben ik de volgende dag diverse dorpjes afgegaan.'' Blijkbaar was Hartog nieuwsgierig om nog eens naar de stratencircuits te kijken waar zijn carrière oorsprong heeft gevonden. Hartog: ''Ik ben toen ook nog eens door Wijnandsrade gereden, maar herkende het circuit bijna niet meer''. Hartog duidt hiermee op dat er veel nieuwe veiligheidsmaatregelen zijn geplaatst zoals drempels etc. Hierdoor herkende hij niet meer al te goed hoe het circuit oorspronkelijk was. Echter herkende hij wel het kasteel. Hartog vertelt verder: ''Ik ben toen ook nog doorgegaan naar Voerendaal etc. en hier kon ik het rondje nog heel goed herinneren.'' Toen ik vertelde dat je hedendaags bijna niet meer kan racen door de vele drempels op de oude lay-out, had Hartog het volgende te vertellen: ''De veranderingen waren nodig want met de snelheid van toen, kun je eigenlijk ook niet meer racen, het was voor ons eigenlijk wel, doordat we ieder weekend een race hadden, perfect om te leren racen. En dit is ons later met internationale races heel goed van pas gekomen''. Hartog duidt hiermee aan dat het de dag van vandaag niet meer verantwoord is om dit soort evenementen te organiseren. Dit omdat de veiligheidsnormen tegenwoordig (gelukkig) heel hoog zijn. Echter hebben deze evenementen wel meegeholpen aan de Nederlandse MotoGP successen en glorie. Hartog: ''Toen konden wij (Jack Middelburg, Boet van Dulmen en Wil Hartog zelf) ook in Engeland of bij andere Grand Prix in staat zijn om te winnen.'' Ze zijn samen goed voor 9 Grand Prix overwinningen. "Dit kwam allemaal door de leerschool van de stratencircuits zoals Wijnandsrade''

Wil Hartog op het podium tijdens de TT van Assen in 1977

Races in Zuid-Nederland

Hartog vertelt dat hij Wijnandsrade af en toe nog op de TV ziet voorbij komen. "Als ik Wijnandsrade op de TV zie dan denk ik nog altijd terug aan de tijd dat wij daar gingen racen"' Hartog: ''Heel Limburg had wel wat. Ik kan me nog goed herinneren dat we racete in Bunde en in Heerlen. Dat soort races zal ik nooit net zoals Wijnandsrade meer vergeten.'' Toentertijd waren er veel circuits in Limburg en Brabant doordat de NMB daar gevestigd zat. Hartog: ''Ja dat waren er veel, het was dan ook niet niks dat de NMB in Zuid-Nederland hoofdzakelijk opereerde.'' Hartog vertelt opeens dat hij weer kan herinneren dat hij ooit eens op het podium in Wijnandsrade heeft gestaan. In 1977 heeft hij in 2 klassen gereden, namelijk de 350cc en de 500cc. In beide races eindigde hij op de 3e plek. ""Goeie ouwe tijd" zegt Hartog tegen mij over de lijn. Als ik vraag of Hartog nog een paar leuke anekdotes over Wijnandsrade heeft, vertelt hij dat hij bijna niks meer weet van wat er op en om het circuit afspeelde. ''Ik kan me nu niet zo snel bedenken wat er toen gebeurde om me heen.'' Hij was natuurlijk ook gefocust op de race en daarnaast zijn bedrijf. ''De rondemiss heeft geen indruk op me gemaakt'' zegt Hartog. ''Die weet ik ook niet meer te herkennen'' zegt Hartog lachend. Na een fijn gesprek is er dan toch helaas een tijd gekomen om een einde te maken aan het interview. Hartog vertelt dat hij het leuk vond om met mij te praten, want hij zou het jammer vinden als de geschiedenis vergeten wordt. We nemen beiden afscheid en nadat we beide de telefoon hadden opgehangen, besef ik mij dat ik vrij vereerd moet zijn dat dé witte reus mij gebeld heeft!

Hartog (1) aan de start van het Allee-circuit te Wijnandsrade in 1977

Over het Allee-circuit

Het Allee-circuit was een stratencircuit dat gereden is in Wijnandsrade tussen 1972 en 1980. Het was een heel kort circuit. De start-finish van het circuit lag in Swier en liep via de Bongard door het heuvelige landschap naar Wijnandsrade waar het de dorpskern van Wijnandsrade met haar kerk en kasteel passeerde om vervolgens weer richting Swier te gaan. In totaal had het circuit een lengte van ongeveer 2,5 kilometer en telde 11 bochten. Door de droomachtige omgeving noemde Maan Coumans (Bestuur N.M.B) het Allee-circuit, het mooiste circuit van heel Limburg. In de laatste paar jaren liep het niet goed af met de wegraces in Wijnandsrade. 1977 en 1980 waren rampjaren voor Wijnandsrade, dit omdat er in deze jaren dodelijke ongevallen hebben plaatsgevonden. Dit was dan ook de reden dat de organisatie in 1980 had besloten om voorgoed te stoppen met de wegraces in Wijnandsrade.